ใครจะเชื่อว่าธรรมอุทยานอันร่มเย็นแห่งนี้เคยเป็นป่าช้าที่เต็มไปด้วยป่าหนามที่รกร้างน่ากลัว กว่า ๓๐ ปีที่หลวงพ่อกล้วยเสียสละบากบั่นสร้างธรรมชาติที่ร่มรื่น อุดมสมบูรณ์ ที่กิน ที่พักสะดวกสบาย หลวงพ่อย้ำเตือนให้ทั้งนักบวชและฆารวาสรู้จักใช้การงานเป็นอุบายเจริญสติ พัฒนาจิตใจ ละความเกียจคร้านด้วยความขยัน ละความเห็นแก่ตัวด้วยความเสียสละ มีความรับผิดชอบ และความอ่อนน้อมถ่อมตนอันเป็นพื้นฐานจิตใจที่คู่ควรแก่การฝึกฝน การงานจึงเป็นวิถีชีวิตของคนที่นี่ ถ้ามีโอกาสมาวัด เผื่อเวลามารดน้ำต้นไม้ กวาดลานวัด เก็บขยะ ช่วยหันผัก ล้างครัว ช่วยงานช่าง หรือ ‘ทำงาน’ อะไรก็ได้ด้วยกัน แล้วจะเข้าใจว่าทำไมหลวงพ่อจึงมักกล่าวว่า “คนวัดต้องขยัน”
