ตนเป็นที่พึ่งของตน

“ท่านถึงบอกว่าตนเป็นที่พึ่งของตน ตนคือสติ ตัวแรกที่เราสร้างขึ้นมา ตนตัวที่สองก็คือใจ แต่เวลานี้ใจของเราทั้งเกิดทั้งหลง ทั้งยึดทั้งติด สารพัดอย่าง เหมือนกับยางเหนียว เรามาขัดเกลาเอาออกทีละเล็กทีละน้อย สักวันหนึ่งก็คงจะถึง ไม่ถึงจริงๆ ก็ วันนี้ไม่หลุดพ้น วันพรุ่งนี้ เดือนนี้ เดือนหน้า ปีหน้า ไม่หลุดพ้นจริงๆ ก็ไปต่อเอาภพหน้า ตราบใดที่ใจยังเกิดก็ขอให้เกิดอยู่ในกองบุญกองกุศลเอาไว้

โอกาสเปิด กาลเวลาเปิด สถานที่เปิด เราพยายามทำ ทำมากก็เป็นของเรา ทำน้อยก็เป็นของเรา เห็นคนอื่นทำเราก็พลอยอนุโมทนาสาธุด้วย เราก็มีส่วนแห่งบุญ ก็ต้องพยายามทำ แล้วก็เข้าถึงความหมายให้ปรากฏขึ้นที่ใจของเรา ไม่เหลือวิสัยหรอก ความจริงมีอยู่ในกายในใจของเราหมด ก็ต้องพยายามศึกษาค้นคว้ากันต่อไป”

พระอาจารย์สำราญ ธมฺมธุโร (หลวงพ่อกล้วย)
โอวาทยามเช้า 25 พฤศจิกายน 2560