“เจริญสติลงที่กายของเรา จนรู้เท่าทันการเกิดของใจ รู้ไม่ทันการเกิด เราก็ใช้สมถะเข้าไปดับ สมถะคืออยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ดับ หยุด ฝืน แล้วก็ปรับสภาพใจของเราให้มีความอ่อนน้อมอ่อนโยน มีความเมตตา มีความเสียสละ มีความเป็นระเบียบเรียบร้อยทุกเรื่อง ดูใจของเราว่ามีความเสียสละหรือไม่ ใจของเรามีความเห็นแก่ตัว มีความตระหนี่เหนียวแน่น เราพยายามขัดเกลาเอาออก อบรมใจของเรา ใจของเราก็จะเบาบางจากกิเลสไปเรื่อยๆ
กิเลสก็มีหลายอย่าง กิเลสตัวโตๆ ความโลภ ความทะเยอทะยานอยาก ความโกรธ นานๆ ทีมันถึงจะเกิด แต่ความคิดที่เกิดๆ ดับๆ มีกันอยู่ตลอดเวลา เราพยายามหัดเจริญสติลงที่กายของเราให้ต่อเนื่องให้เข้มแข็ง แล้วก็เอาไปอบรมใจ รู้ไม่ทันต้นเหตุ ก็ใช้สมถะเข้าไปดับ ปรับปรุงใจของเราอยู่ตลอดเวลา”
พระอาจารย์สำราญ ธมฺมธุโร (หลวงพ่อกล้วย)
