Author: <span>admin</span>

“ลองสูดลมหายใจเข้าไปยาวๆ ลึกๆ แล้วก็ผ่อนลมหายใจออกมายาวๆ อย่าไปบังคับลมหายใจ อย่าไปเพ่งลมหายใจ อย่าไปจดจ่อกับลมหายใจ

สูดลมหายใจเข้าไปยาวๆ ผ่อนลมหายใจออกมายาวๆ ให้เป็นธรรมชาติ เวลาลมวิ่งเข้ากระทบปลายจมูก เรามีความรู้สึกรับรู้อยู่ พยายามรู้เวลาลมวิ่งเข้าวิ่งออก รับรู้อยู่ที่ปลายจมูก สติรู้ตัวอยู่ปัจจุบัน เหมือนกับนายทวารคอยนั่งอยู่ที่ปากประตู รถคันไหนวิ่งเข้า..ก็รู้ รถคันไหนวิ่งออก..ก็รู้

ถ้ารู้ได้ต่อเนื่องเราก็จะรู้เท่าทันเรียกว่า ‘รู้อยู่ปัจจุบันธรรม’ คือทุกขณะลมหายใจเข้าออก ถ้ารู้ได้ต่อเนื่องเขาเรียกว่า ‘สัมปชัญญะ’ เราพยายามสร้างความรู้สึกตัวตรงนี้แหละให้เกิดความเคยชิน”

พระอาจารย์สำราญ ธมฺมธุโร (หลวงพ่อกล้วย)

“ลองสูดลมหายใจเข้าไปยาวๆ ลึกๆ แล้วก็ผ่อนลมหายใจออกมายาวๆ อย่าไปบังคับลมหายใจ การ สูดลมหายใจยาว ผ่อนลมหายใจยาว กายก็จะสบายขึ้นเยอะ ใจของเราก็จะสงบตั้งมั่นขึ้น เวลาหายใจเข้าก็มีความรู้สึกรับรู้อยู่ หายใจออกก็มีความรู้สึกรับรู้อยู่

เราพยายามฝึกให้เกิดความเคยชิน ให้เกิดความชำนาญ ตั้งแต่ตื่นขึ้น ความรู้ตัวอยู่ปัจจุบันทุกขณะลมหายใจเข้า-หายใจออกก็จะมากขึ้นๆ แล้วก็จะรู้เท่ารู้ทันการเกิดของใจการเกิดของขันธ์ห้า ว่าทำไมใจถึงเกิด ลักษณะใจที่ปกติเป็นอย่างไร ใจที่ไม่เกิดเป็นอย่างไร ใจที่เกิดปรุงแต่งส่งออกไปภายนอกเป็นลักษณะอย่างไร อาการของขันธ์ห้าที่ผุดขึ้นมาใจเคลื่อนเข้าไปรวมได้อย่างไร ตรงนี้มีกันทุกคน

บางทีความคิดผุดขึ้นมาเราไม่ได้สังเกต เราไม่ได้สร้างความรู้ตัวเข้าไปสังเกต เข้าไปวิเคราะห์ ถ้าเรามาเจริญสติให้ต่อเนื่อง เราก็จะเห็น เห็นการเกิดการเข้าไปร่วมเข้าไปรวม เห็นการคลายการแยกรูปแยกนาม”

พระอาจารย์สำราญ ธมฺมธุโร (หลวงพ่อกล้วย)

“แต่ละวันตื่นขึ้นมา ใจของเรามีความสงบมีความปกติ หรือว่าใจของเรามีความกังวล มีความฟุ้งซ่าน หรือว่าใจของเรามีความโลภความโกรธเข้าไปครอบงำ

เราก็พยายามคอยสะสางออกไปเรื่อยๆ คอยแก้ไข คอยปรับปรุง คอยวิเคราะห์ คอยพิจารณา คอยขัดคอยเกลา ใจของเรามีความเกียจคร้าน เราก็พยายามสร้างความขยันขึ้นมา ใจของเราไม่มีความเป็นระเบียบ เราก็พยายามจัดความเป็นระเบียบ บอกตัวเองให้ได้ใช้ตัวเองให้เป็นอยู่ตลอดเวลา”

พระอาจารย์สำราญ ธมฺมธุโร (หลวงพ่อกล้วย)

“ก่อนจะรับประทานข้าวปลาอาหาร เราก็ต้องดู พิจารณาปฏิสังขาโย กายหิวหรือว่าใจเกิดความอยาก ความอยาก-ความหิวเป็นอย่างไร เราก็ต้องหัดวิเคราะห์ ถ้าใจอยาก เราก็รู้จักดับ รู้จักหยุด กายหิวอันนี้เป็นธรรมชาติของสมมติ เราก็รับประทานข้าวปลาอาหารด้วยปัญญา จะทานมากทานน้อยก็ไม่ให้ใจของเราเกิดกิเลส”

พระอาจารย์สำราญ ธมฺมธุโร (หลวงพ่อกล้วย)

“ใจของเรามีความแข็งกระด้าง เราพยายามละความแข็งกระด้าง ใจของเรามีความตระหนี่เหนียวแน่น เราก็พยายามละความตระหนี่เหนียวแน่น ใจของเรามีความโกรธ เราก็พยายามดับความโกรธด้วยการให้อภัยอโหสิกรรม ทำในสิ่งตรงกันข้าม ไล่เรียงลงไปเรื่อยๆเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงการก่อตัวของใจ เราดับความเกิดของใจ ใจก็จะเข้าถึงความบริสุทธิ์

แต่เวลานี้ เราต้องมาเจริญสติเข้าไปคลาย เข้าไปแยกรูปแยกนามให้ได้เสียก่อน หมั่นสังเกต หมั่นวิเคราะห์ว่า กิเลสตัวไหนมันเกิดขึ้น เราละได้หรือไม่ กิเลสหยาบหรือว่ากิเลสละเอียด จะมีความสุขในการดูในการรู้ในการพิจารณา หมั่นพร่ำสอนตัวเราอยู่ตลอดเวลา ถ้าเราไม่สอนเรา ไม่มีใครจะสอนเราได้หรอก นอกจากตัวของเรา”

พระอาจารย์สำราญ ธมฺมธุโร (หลวงพ่อกล้วย)